کد مطلب:29373 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:102
4392. امام علی علیه السلام - در مناجاتش -:خدای من! تن مرا آفریدی و برای من در این تن، ابزارهایی قرار دادی كه به وسیله آنها تو را فرمان برم و نافرمانی ات كنم، تو را به خشم آورم و خشنودت سازم، و در ضمیرم انگیزه ای برای شهوات قرار دادی و در جایی جایم دادی كه انباشته از آفت هاست. آن گاه به من فرمودی:«بپرهیز!». به كمك تو می پرهیزم و به وسیله تو، خود را نگه می دارم. به تو پناه می برم و به وسیله تو [ از گناه ] احتراز می كنم و از تو برای آنچه تو را خشنود می سازد، توفیق می خواهم. ای مولای من! [ خواسته هایم را ] از تو می طلبم؛ چرا كه درخواست من تو را باز نمی دارد.[2].
4391. امام علی علیه السلام - در مناجاتش -:خدای من! راهی برای محفوظ ماندن از گناه، جز به نگهداشتِ تو نیست و دست زدن به كار خیر، جز به اراده تو امكان ندارد. چه سان می توانم در آنچه اراده تو در آن، درباره من تحقّق پیدا كرده، كاری بكنم؟ و چگونه خود را از گناهْ حراست كنم، اگر نگهداری تو مرا شامل نشده باشد؟[1].